Ontwikkeling in de tijd, verschillen in standpunt, in ritme, schaal en duur

Proberend de structuur en de werking van processen te begrijpen - hoe het komt dat ze doen wat ze doen - kom ik nu toch weer terug bij de tijd, deze keer bij de voortgang en de ontwikkeling van processen in de loop van de tijd. Tot nu toe heeft mijn bemoeienis met de tijd zich beperkt tot de beschrijving en illustratie van plaats, tijd en beweging vanuit een standpunt op de wereld, zoals in de delen drie en vier van deze structuurlijn. In het vorige deel ben ik dieper ingegaan op de relatie tussen een proces en de grotere processen waarvan het deel uitmaakt, zoals ieder mens en ding op aarde deelneemt aan en in interactie is met wisselende contexten binnen het tijdsysteem dat wij ons zonnestelsel noemen.
Nu wil ik dieper ingaan op het onderscheid tussen de unieke gezichtspunten van processen met hun autonome karakter en in hun eigen relatie met de actualiteit van de omgeving. Ik wil de onderlinge relaties tussen per definitie verschillende processen duidelijker in beeld krijgen met de vraag hoe de raakpunten uitwerken in een actueel proces van interactie en welke informatie dat biedt over de grenzen van al die verschillende daarbij betrokken eenmalige processen.
Ik sluit aan op de hieronder genoemde vroegere delen van deze lijn en ga weer eens uit van illustraties en animaties. Ik begin met een bekende manier van oriëntatie, met een blik op de horizon, vanaf de bewegende aarde zien we de voortgaande tijd van onze coördinerende omgevingsruimte.

Koppelingen naar
structuur #9/3 illustraties van ruimte, tijd, relativiteit,
structuur #13/4 oriëntatie in ruimte en tijd, met animaties,
structuur #29/9 netwerken 2: proces en context.
 

1. De eigen tijd en eigenschappen van processen: het standpunt van een proces

De ontwikkeling van het wezen van het proces mens vindt plaats in interactie met contexten, in afhankelijkheid van het actuele aanbod van ervaringen. Ontwikkeling vindt altijd plaats: er is geen ontkomen aan, 'Het wezen moet verschijnen' zou Hegel hebben gezegd.
De ontwikkeling van het menselijk wezen gebeurt in de tijd. Vanuit het proces dat ik ben, zie ik de omgeving die zich rondom mij beweegt, ervaar ik de tijd. Die tijd meet ik af aan licht en donker, aan de bewegingen van de aarde als deel van ons zonnestelsel dat, als proces, op zijn beurt wordt bepaald in zijn ontwikkeling door ons melkwegstelsel en zijn sterren en andere gegroepeerde onderdelen, en zo ook dieper de ruimte in.

Tijd is niet los te koppelen van beweging.
 

1a. Een planetarium, de hemel rondom, op 51º NBreedte

De hieronder weergegeven beweging, de draaiing van de aarde, is regelmatig in de tijd: elk uur vordert het MC met eenzelfde 15 graden. De beweging van het Medium Coeli is zodanig dat het, bij het begin van de volgende dag, een graad verder is gevorderd op de cirkel.

Zo volgt de Midhemel de geleidelijke voortgang van de Zon door de zodiak zoals wij die op aarde waarnemen en in de seizoenen ervaren.
 

1b. De voortgang van de horizon door de zodiak

De voortgang van de Ascendant door de tekens van de zodiak is ongelijkmatig. Ze hangt samen met de breedtegraad van het standpunt, zoals eerder in de delen 3 en 4 van deze lijn is besproken en geïllustreerd, ze wordt bepaald door zowel de tijd als de plaats op de aardbol. Dit betekent dat, naar gelang van de plaats waarop we ons bevinden, in de loop van de dag voortdurend en geleidelijk het beginpatroon van gebeurtenissen en hun ritme van karakter verandert.

Elke dag schuift het tijdschema een beetje op. Ook dit draagt eraan bij dat elk proces zijn eigen tijdrekening kan hebben.
 

Figuur 1b. toont de planeten in hun twaalf tekens.

De verschillen in de tijd worden weergegeven op de aparte pagina (in een nieuw venster?).
 

1c. De actualiteit in interactie met een zich ontwikkelend proces

Alle onderdelen van ons zonnestelsel zijn - zoals ik eerder heb vastgesteld en ik herhaal het - processen die zich individueel ontwikkelen door interactie (door uitwisseling van energie) met elkaar en met de aarde én met de grote en kleine processen binnen het melkwegstelsel. Alles is proces.

De 'levensduur' op het niveau van ons zonnestelsel binnen zijn context (het melkwegstelsel) is, vergeleken met die van de mens op aarde, enorm. Het tijdsverloop van deze processen ontwikkelt zich naar hun individuele aard in verschillende tempi en ritmes. De functies van dit soort processen, bijvoorbeeld van de planeet Pluto en de andere delen van de Kuipergordel binnen het kader van het zonnestelsel, ontwikkelen zich in de interactie (bijv. beweging) met de andere delen van het systeem. Dit gaat zeer geleidelijk met een voor ons niet waarneembare snelheid. Dit geldt voor alle delen van het zonnestelsel, ze zijn allemaal bij de interacties binnen hun systeem betrokken.
De 'levensduur' van menselijke processen en de functies van menselijke processen op aarde zijn van een kleinere schaal en zijn afgeleiden van de functies van de aarde als geheel en van haar beweging binnen ons zonnestelsel.
 

Animatie van de voortgang van een planeet door de tekens met de contacten die hij vanuit zijn opeenvolgende posities met de verschillende functies van een menselijk proces heeft: Adolf Hitler's jeugdjaren van 1889 t/m 1901 en de situaties in 1916-'18, 1930-'31, 1944-'45 en 1945.

Koppeling naar
de kaart van Adolf Hitler (in een nieuw venster?).
 

2. Kunnen tijd en omgevingen het samenwerken van processen bepalen?

Een proces is het zich geleidelijk ontwikkelen van een samenhangende eenheid door interacties van zijn onderdelen (zijn potentialiteiten) onderling en door interacties met zijn actuele omgeving. De potentialiteiten bepalen de individuele aard die het stelsel ter beschikking heeft gekregen. De ontwikkeling van de potentialiteiten verloopt in fasen. Zij ontwikkelen zich tot sterke, positieve, zwakke of negatieve eigenschappen of door het aantrekken van versterkende of afbrekende ervaringen in de actuele omgeving dan wel door ze aangeboden te krijgen en ze vervolgens te gebruiken en te verwerken in de loop van de tijd.
We kunnen onderscheid maken tussen twee types van interactie:
- het type van de directe interactie (het wezen, het hart, de unieke kern, de individuele aard): de interacties tussen individuele processen,
- het type van de algemene interactie (de groep, tijdgeest): de interactie met een context of de omgeving in ruimere zin.
Ik wil nu kijken naar de factor die de verschillende ruimte-tijden coördineert: algemene interactie met de actualiteit. We kijken van buiten af naar een bepaald menselijk proces, enkele momenten in de ontwikkeling van zijn eigen krachten, en naar de krachten beschikbaar in de omgeving die een rol spelen in zijn ontwikkeling. We zullen zien hoe het proces in de loop van de tijd eigen ervaringen beleeft, ze verzamelt en een eigen geschiedenis ontwikkelt en in het nu, in de veranderende actuele omgeving, aan zijn toekomst en de verwerkelijking van zijn taak werkt.
 

2a. De beleving van een persoon en de beleving van een vergadering

Twee tijdsystemen komen samen in één punt: de gegeven doelen van Adolf Hitler werken samen met die van de bijeenkomst van de Rijksdag ter bevestiging van de volmachten die Hitler waren verleend, ter benoeming van een Rijkskanselier en ter proclamatie van het Derde Rijk. De volgorde van de agenda is mij niet bekend, vermoedelijk hield Hitler aan het begin of aan het einde (of beide) een toespraak. De kaart met de astronomische gegevens van de proclamatie van de nieuwe Duitse staat is tegelijk de kaart van de krachten die Hitler op dat moment ondergaat.
 

Het doel van Duitslands Derde Rijk is in deze vergadering - dit NU - in interactie met een doel uit het verleden: de plannen van Hitler worden enthousiast omhelsd door de democratisch gekozen volksvertegenwoordigers. (Het is wel twijfelachtig of zij nog het hele duitse volk vertegenwoordigden omdat de politieke tegenstanders van de nazi's vooraf buiten de wet waren gesteld.) Op het plaatje van de relaties tussen de twee komen die overwegend positieve ontvangst - en enkele interessante leemtes - tot uiting.

Op 24-3-1933 zat het tij voor Hitler's waanideeën mee (de Reichstag bevestigde zijn dictatoriale bevoegdheden), maar op 22-11-1942 om ±7u PMT, toen de omsingeling van het zesde leger onder generaal von Paulus bij Stalingrad een feit was, begon het te keren terwijl hij weigerde te buigen voor de realiteit, bij zijn wanen bleef en vasthield aan zijn zucht naar wraak op de legerleiding [ noot ] .

Koppelingen naar
de kaart van Adolf Hitler (in een nieuw venster?),
het ontstaan van het Dritte Reich (in een nieuw venster?).
 

2b. De interactie van twee individuen: een actuele gebeurtenis

Enkele leden van de legertop beraamden in '44 een aanslag op Hitler. Klaus Schenk von Stauffenberg zou die uitvoeren en, als hij zeker was van het effect, onmiddellijk naar de anderen in Berlijn gaan, waarna het leger de leiding op zich zou nemen [ bronnen ] .
 

2c. Gebeurtenissen en de keuzes van dynamische of dialectische mogelijkheden

Dankzij mijn gebruik van een verkeerde plaats en tijd voor de animaties 2c en 3a, heb ik de gelegenheid gekregen (en ben ik gedwongen) om ze niet alleen te herstellen maar om ook de weergave van de kaarten te verbeteren en een structureel passende basis te zoeken. Na de studie van de structurele verhoudingen tussen de onderdelen in #36 en #39 benader ik nu deze gebeurtenissen anders: beginnend vanuit het onderling geheel en met de Aarde als vaste achtergrond, kunnen zowel de veranderende situatie van de omgeving (de wereld) als de aard van de menselijke verhoudingen op datzelfde moment, in de figuren duidelijker worden weergegeven. De verschillende invloeden op en consequenties voor de actuele ontwikkeling worden beter vergelijkbaar, wat met name bij de volgende twee gecompliceerde animaties nuttig kan zijn.

[zie #36, #39 and Overzicht van de elementen]

Enige extra informatie:
Deze serie 2c van 7 figuren volgt de fasen van een feitelijk proces - in dit geval enkele voorvallen op een dag in Rastenburg - waarin voorbereidingen plaats vinden (naast de vergadering, het in werking stellen van een bom), gevolgd door de plaatsing, een minimale tussentijd waarin de bom wordt verplaatst, de ontploffing van de bom, en de gevolgen voor en reacties van de overlevenden. [ bronnen ]
In serie 3a echter, volgt de cirkel de regelmatige draaiing van de aarde in 13 gelijke stappen, die echter ongelijk zijn in tijdsduur ten gevolge van de schuine stand daarvan.

De beide figuren rechts (in deze serie 2c) tonen de verwijzingen van functies in een teken naar de heersende planeet daarvan (b.v. van Neptunus in het teken Weegschaal verwijzend naar Venus primair retrograde in het teken Leeuw) en de dynamische of dialectische tekens die op die tijd een functie bevatten en dus actief zijn. Zeer informatief zijn de verwijzigingen vanuit Ascendant en MC.

De twee figuren links (in deze serie) tonen de Maan die dagelijks 12 graden vooruit schuift, Venus primair die deze dag 2 graden terug gaat, Mercurius primair die 1°41' vooruitgaat tussen 20 en 21juli 01u, terwijl de planeten buiten de Zon dagelijks minder dan een graad van plaats veranderen. Daarbij schuiven alle planeten achterwaards door alle 12 fasen van de Ascendant-Descendant-tijdas en de MC/IC-ruimteas duidt altijd de noord/zuidsituatie van de aarde aan.

De 7 goed gedocumenteerde momenten van deze dag tonen zowel de fysieke aard van de gebeurtenissen als de mentale invloeden op en reacties van Hitler en de andere betrokkenen. De twee centrale vormen van de reeks van zes fundamentele structurele verhoudingen van ontwikkeling naar de eigen bestemming bieden de keuze tussen het dynamisch 'confronterende' niveau of het dialectisch 'inzicht en overleg' niveau:
 
-a. vanuit de dynamische druk + weerstand (= stuwkracht of confrontatie of efficiëntie)
 van tekens in drie beschikbare vierkant- of oppositie- relaties en verhoudingen:
 donkergroen hypothetische (voorstellend, suggererend),
 rood antithetische (tegenstellend, (on)eerlijk, dwingend), of
 donkerblauw synthetische (samenvattend, beslissend).
 
-b. vanuit het dialectische overwegen (=  stelling > tegenstelling > synthese)
 in tekens in vier beschikbare driehoekrelaties en verhoudingen:
 magenta fysieke/emotionele omgeving,
 geel mentale eigenheid,
 groen mentale omgeving,
 blauw fysieke/emotionele eigenheid.
 

Klik voor het volgende diagram (7 gebeurtenissen)

Links: dynamisch: a of dialectisch: b              Rechts: verwijzing teken > planeet
 

Dynamische pressie & dialectisch overweging, 2 ontwikkelingsverhoudingen

1. De voorbereidingen van de vergadering, de agressieve opzet, geheime voorbereiding en plaatsing van de bom, het vertrek van Von Stauffenberg en de verplaatsing van de bom. De actieve vierkant- en driehoekverhoudingen:
zowel a. hypothetische (voorbereidende) interactie, en antithetische (beslissende) interactie,
als b. mentale omgevingsactiviteit en fysieke omgevingsactiviteit, Ascendant in Weegschaal.
2. De explosie. De klokken zijn stilgevallen bij de explosie en geven de tijd ervan aan. Verwarring (vierkant- en driehoekverhoudingen):
alleen a. antithetische (agressieve) interactie, Ascendant in Schorpioen,
plus b. mentale activitet/verwarring, fysieke verzorging en mentale zorg.
3. De gewonden worden verzorgd en gekalmeerd (vierkant- en driehoekverhoudingen):
alleen a. antithetische (confronterende) interactie, Ascendant idem,
plus b. mentale omgevingsactiviteit/verwarring, fysieke verzorging en mentale verzorging.
4. Het MC komt in beeld, vriend Musolini wordt verwacht (driehoek- en vierkantverhoudingen):
eerst b. fysieke aanwezigheid, mentale betrokkenheid en mentale omgevingsactiviteit,
plus a. antithetische (regulerende) interactie overgaand naar synthetische interactie, Ascendant nog in Schorpioen.
5. Overwegingen en het beramen van plannen (vierkant- en driehoekverhoudingen):
zowel a. (voorwaardelijke) hypothetische actie en/of antithetische interactie,
als b. mentale afwegingen, mentale planning, physieke consequenties, Ascendant in Steenbok.
6. Het besluit is genomen, Hitler bereidt zich voor op de uitzending. De combinatie van Ascendant / Descendantas in Waterman / Leeuw en de MC / ICas in Boogschutter / Tweelingen valt op. De verraders zijn steeds aangewezen door Neptunus en Saturnus (vierkantverhouding):
alleen a. synthetische (beslissende) interactie,
plus b. mentale omgevingsactivitet en fysieke omgevingsactiviteit.
7. De radiotoespraak van de gevolmachtigde Führer over orde, de toekomst, ons doel (driehoek- en vierkantverhoudingen):
eerst b. mentale plannen en fysieke planning, Ascendant in Tweelingen,
  -- 'Ik regel dit!' --,
plus a. synthetische (beslissende) interactie.
 

3. Tijdsduur en tijdschalen: ontwikkeling van eigenschappen van een proces

De ontwikkeling van een proces vindt plaats in reeksen van gebeurtenissen en belevenissen, ze verloopt in fasen die vervolgens een voor een worden doorlopen. Zoals we in #33 en #36 kunnen zien hebben de ontwikkelingsfasen hun eigen ritme, ze maken immers deel uit van en maken gebruik van de ingebouwde klok van het proces.
Hierboven heb ik al twee ingrijpende en redelijk gedocumenteerde gebeurtenissen die in het leven van Hitler een rol hebben gespeeld aangehaald. Terwijl de Reichstag in feite bestaat uit een ongelooflijk groot aantal gebeurtenissen, is het aantal gebeurtenissen rond de aanslag kleiner. Nu de weergave in de figuren (3a) is gewijzigd en uitgebreid, is het mogelijk de kernpunten uit te lichten, een duidelijk beeld van de omstandigheden te krijgen en zo een beter inzicht in de actuele gebeurtenissen en reacties te krijgen.
De gebeurtenissen vormen samen de ervaring, ze worden samen met de betreffende emoties en kennis van de context opgeslagen. De ervaringen vormen samen de geschiedenis van een mens, en de geschiedenis van zijn omgeving, in dit geval van een hele natie en de omgeving daarvan.

Laten wij eens kijken naar Hitler's niveau van volwassenheid en verantwoordelijkheid.
 

3a. Het dynamisch en dialectisch karakter van ruimte en tijd: een keuze!

Deze reeks verdeelt de dag van de aanslag in twaalf delen, steeds als de Ascendant (de horizon) een nieuw teken binnengaat. Daarmee verschuiven ook de verhoudingen met de omgeving die, als gevolg van de schuine stand van de aarde, ongelijk van duur zijn.
De twee centrale vormen, dynamiek of dialectiek, zijn de vanzelfsprekende keuzemogelijkheden. De informatie over andere factoren en invloeden is aanvullend en mogelijk ook verhelderend.
Belangrijke aandachtspunten zijn: de Ascendant / Descendant-as, de Maan - Zonrelatie, de Medium Coeli / Immum Coeli-as en de aanvullende informatie over planeten en tekens.
 

Klik voor het volgende diagram van de dag van de aanslag (13 st.)

Links: dynamisch (wederzijds) invloed          Rechts: dialectisch (wisselend) fysiek/mentaal
 

Verschuiving in tijd: DYNAMISCHE of DIALECTISCHE omgevingen die actie eisen

Even later, om 13:28u: de gewonden zijn in de ziekenboeg (2c.2 en 3).
Maan (op 0Leo49'44"), Zon (op 27Can38'01").

Om 16:18u. 'Wie zijn de verraders? Dit is een samenzwering!' (2c.4).
Maan (op 2Leo16'35"), Zon (op 27Can44'47").

Om 19:07u. Mussolini is gearriveerd rond theetijd. 'Ik moet mijn taak voortzetten!' (2c.5).
Maan (op 3Leo42'47"), Zon (op 27Can51'30").

Om 21:35u 'Het verraad van Berlijn en Parijs moet gewroken worden' (2c.6).
Maan (op 4Leo58'10"), Zon (op 27Can57'24").

Om 01:00u. De radiotoespraak (2c.7).
Maan (op 6Leo42'23"), Zon (op 28Can05'33").

Koppelingen naar
de kaart van Adolf Hitler (in een nieuw venster?),
de kaart van Klaus von Stauffenberg (in een nieuw venster?),
de oorspronkelijke kaarten (injuiste datum en tijd) van de werking van twee functies bij de aanslag (in een nieuw venster?).
 

3b. Interactie met de omgeving en met (des)integrerende krachten (een leven)

Nu wil ik het ritmische karakter van een cyclisch proces, de persoonlijke chronologie, bezien op de schaal van een heel mensenleven. Hiertoe kunnen we in principe elke functie als uitgangspunt nemen en de gebeurtenissen in hun individuele ritmes volgen. Ik begin met de analyse van de ontwikkeling van de ASCENDANT, de fysieke aanwezigheid in een omgeving. Dan kunnen zowel de verschillende werkwijzen van de fasen duidelijk worden als die van de andere functies zoals ze op verschillende manieren via de Ascendant met de buitenwereld in verbinding komen. In het geval van deze persoon betekent de keuze voor de Ascendant dat tegelijkertijd ook zijn Zon, de zelfbeheerfunctie, Neptunus de integreerfunctie en de synthetiseerfunctie Mercurius (secundair) in beeld zijn en, naar gelang de wisselende duur van de fasen, na een korte of langere tijd doorschuiven naar een volgend werkterrein en zich dan opnieuw een tijd nadrukkelijk kunnen uiten.
Tegelijk heb ik de voortgang aangegeven van Neptunus in het tempo van de actualiteit en op de data die corresponderen met de ontwikkeling van het proces als geheel. Zijn langzame voortgang en jaarlijkse periode van retrograde beweging hebben tot gevolg dat zijn karakter en werking niet aan een incidentele gebeurtenis zijn vast te pinnen zoals dat bij de actuele Ascendant, Zon of Mercurius wel het geval kan zijn, maar dat eerder een periode van inwerking van 'klaarheid en verhulling' op een bepaald werkterrein aangeduid wordt.
 

3c. De evolutie van emotionele binding, het fundament van een humane natuur

De volgende animatie geeft de evolutie van de zich relatief snel voortbewegende Maan, de emotionele basisfunctie, weer. Geleidelijk zien we haar contacten verschuiven, om te eindigen in een contact met Mercurius, in dit geval zijn eigen hand vertegenwoordigend.
 

Koppelingen naar
de berekeningen voor de reeksen 3b en 3c (in een nieuw venster?),
de kaart van Adolf Hitler (in een nieuw venster?),
de kaart van Klaus von Stauffenberg (in een nieuw venster?).
 

Bewust gebruik van duur en richting van de tijd en van persoonlijke vrijheid

Het gebruik van de tijd is niet beperkt tot lineaire gerichtheid op de toekomst, tot de beweging vooruit, gewoon maar achter de feiten aanhobbelen. Bewuste ontwikkeling eist van een mens dat hij teruggaat in zijn geschiedenis en de tijd neemt om (zigzaggend?) zich zijn ervaringen opnieuw te binnen te brengen, ze aan te vullen met de huidige emoties en inzichten, kortom erover na te denken, ze te vernieuwen en de ontwikkeling richting te geven. Processen mogen dan bij voorbaat bepaald zijn, gedetermineerd en gericht zijn op de gegeven doelen, maar om die doelen te bereiken, om zelf een humaan leven te leven en een verantwoordelijk lid van de gemeenschap te zijn is het noodzakelijk om regelmatig bewust stil te staan bij eerdere belevenissen en ervaringen.

De analyses van de beide laatste reeksen diagrammen van het proces Adolf Hitler confronteren ons met enkele belangrijke vragen.
De eerste vraag is in hoeverre er nog vrijheid mogelijk is voor een proces dat niet kan beschikken over een stabiele innerlijke basis. De noodzakelijke voorwaarde om vrij te kunnen zijn - zoals ik eerder in deze reeks heb beschreven - is immers innerlijke stabiliteit, een goed fundament van de erkende eigen emoties (te onderscheiden van sentimenten en sentimentaliteit: gelegenheidsgevoelens die grotendeels bepaald worden door het effect ervan op de omgeving en emoties kunnen voorgeven of suggereren of uitlokken). Alleen op zo'n basis kan een eigen waardenstelsel ontwikkeld worden waaraan je je over kunt geven en dat je kunt verantwoorden voor jezelf. Een dergelijke fundament is dus niet alleen nodig voor het vroeg of laat ontwikkelen van een persoonlijk waardenstelsel maar ook voor een bredere moraliteit. Het, als peuter al, leren hanteren van grenzen en kinderlijke angsten biedt houvast voor zelfvertrouwen, verbondenheid met en verantwoordelijkheid voor jezelf en anderen [ noot ] . Daarop kan dan, en pas dan, echt aan het hanteren van tegenstellingen en het nadenken over vrijheid en overgave worden gewerkt. Is die stabiele basis niet aanwezig dan zal het waardenstelsel alleen kunnen worden bepaald door de feitelijke beschikbaarheid van hulpmiddelen in de omgeving.

De tweede vraag is heel direct: heeft AH de keuze gehad om anders te handelen?
Natuurlijk zijn er momenten geweest dat hij een specifieke keuze maakte. Dat je een keuze niet kunt volgen kan zijn omdat er iets of iemand tussenbeide komt; kiezen en doen zijn zoals ik eerder heb opgemerkt twee verschillende processen.
De informatie die ik heb gevonden over het gezin waarin hij opgroeide bevat niets dat erop wijst dat het de emotionele geborgenheid kon bieden die een kind nodig heeft. Dat zegt op zichzelf niets. Als ik naar de informatie in zijn geboortekaart kijk constateer ik een vanaf het begin door angst beheerste basis die instabiel blijft tot het einde. Aan dat gegeven kunnen (keuzes en) ouders niet veel veranderen. Zij beantwoorden aan de verwachtingen van het kind zoals zij die interpreteren, menende dat zij weten wat er gaande is (zowel ouders als kind zien wat zij graag willen zien of wat zij nodig hebben te zien).
Niet ieder mens zijn de middelen gegeven om te leren hoe om te gaan met de eigen emoties en waarden, hoe daarop bewust moraliteit te ontwikkelen en te voorkomen dat de feitelijke bedoelingen moeten worden gemaskeerd, zich achter anderen moet verschuilen en het diepste wezen van anderen moet worden geschonden; niet iedereen komt tot de ontwikkeling van een sterke emotionele basis, een eigen geweten en tot respectvol verantwoordelijk handelen [ noot ] . Voor dat individu kan het dan erg dringend worden om in de omgeving te zoeken naar geschikte prooien.

De derde vraag is in hoeverre de maatschappij verantwoordelijkheid op zich kan of wil nemen voor de individualiteit en de stabiliteit van zijn leden, in hoeverre mensen nog verschillend mogen en kunnen zijn (de basis van onze democratie). Het lijkt belangrijk vrijheid en een keuze kunnen maken te onderscheiden van verplicht worden om de wet te volgen, respectievelijk de wet naar je hand te zetten door zo veel mogelijk mensen ten eigen bate te manipuleren. Alom en zonder ophouden en zonder enig respect voor de grenzen van het individu zie je dat in onze huidige maatschappij de verleidings- en demoraliseringstechnieken van volksmenners als de hyper-sentimentele Hitler en de slinkse Stalin worden toegepast en verder ontwikkeld. De totalitaire taal of Newspeak, de taal van de dictatoriale vrije markteconomie werd en wordt gericht gebruikt om de outlet winkel ideologie van ons WTK-bestel (inclusief twee-jaarlijks een reeks gratis wellness therapieën met zelf-gecertificeerd keurmerk) door te doen dringen in de individuele mens om hem buiten te sluiten van zichzelf, van de eigen basis, het eigen wezen, zoals Kertész en Marcuse hebben uitgelegd. De wetgever lijkt machteloos of onwetend of beide ten aanzien van het veroveren van je persoonlijke vrijheid door anderen de hunne te ontnemen. De naar mijn mening meest belangrijke vraag is of de mensheid van nu de mogelijkheid heeft om weerstand te bieden aan de verleidings-, demoraliserings en parasitaire technieken waarmee zij zonder onderbreking wordt overspoeld, als zij niet eens mag leren haar eigen emoties en waarden te erkennen en haar morele grenzen te beschermen. Terugkijkend naar de eerste vijftien jaren van de vorige eeuw biedt het boek 'De duizelingwekkende jaren' [ noot ] een helder en levendig beeld van de situatie voor de eerste wereldoorlog, van vernieuwing en versnelling, waar mannen en vrouwen in West-Europa in waren geraakt en waarmee vooral de mannen het steeds moeilijker kregen. Het geeft een verrassend inzicht in de algemene mentale en emotionele kwetsbaarheid van toen.

Wat mij betreft is het geen vraag of inzicht in de psyche en het handelen van AH, in de contexten en de achtergronden ervan voor ons nog nut heeft. Het superieure vrijheidsdenken van Verlichting en van sociale stromingen, van Hitler en soortgenoten en van het WTK-bestel kan de onderliggende angsten en ressentimenten niet wegnemen, het kan slechts tot meer en meer uitbuiting en demoralisering leiden en tot verdere uitbreiding van deze corrupte ideologie. De vraag is of we bewust willen stilstaan bij het verwennen of ondermijnen van de stabiliteit van mensen en de nivellering van de democratie - het tij willen keren - of dat we bewust weg blijven kijken en de samenleving door deze epidemie verder laten verrotten en uitbuiten.
Laten we ophouden als blinden achter een verlichte onwerkelijke toekomst aan te hollen.
 

Consistentie in de tijd, de verbindingen van netwerken

Hiermee zijn voor mij dan, behalve de begrippen tijd, richting, duur en ontwikkeling van processen, vooral ook de samenhang van processen en hun contexten - vanuit ieders eigen ruimte en tijd in interactie met elkaar - duidelijker, begrijpbaarder en hanteerbaarder geworden. Getuige het voorbeeld is het ook mogelijk om met behulp van de processtructuur meer inzicht in de werking van menselijke processen te verkrijgen, waaronder de psychische. Het proces heeft iets van zijn onderliggende mogelijkheden laten zien.

Ik heb geprobeerd een nog wat bredere kijk te krijgen op enkele groepen van specifieke verbindingen tussen onze eigenschappen. Ik ben daar niet tevreden over, maar verwacht dat ik in het volgende deel van deze lijn (nummer 36/11) nog wat ongewone kanten tegen zal komen.